جستجو در سایت

5 اشتباه رایج در هنگام خرید کارت حافظه


۵ اشتباه رایج در هنگام خرید کارت حافظه MicroSD

 

بعد از خرید تلفن، دوربین یا هر گجت دیگری، معمولا اولین کاری که اکثر ما انجام میدهیم خرید یک کارت حافظه microSD به منظور افزایش فضای ذخیره سازی دستگاه است. اما انتخاب آنها به همین راحتی که شما تصور میکنید نیست. انواع و اقسام آنها در بازار موجود است که میتواند شما را به راحتی دچار سردرگمی کرده و باعث انتخاب اشتباه شود. پرداخت هزینه اضافی بیمورد، عملکرد نادرست، عدم سازگاری با دستگاه و یا کار نکردن کارت از جمله مشکلات انتخاب نادرست این کارت ها است.

 

بخشی از مشکلات انتخاب نادرست microSD ها به دلیل تعدادی از مشخصه های مربوط به کارت های حافظه است. در ادامه سعی خواهیم کرد نگاهی به روش صحیح خواندن این مشخصات داشته باشیم و ببینیم کدام یک از آنها مناسب شما است.

 

۱- خرید کارت های ناسازگار

وقتی صحبت از کارت های microSD در میان باشد، شما اغلب در مورد مشخصات کلی صحبت میکنید. تمام کارت های microSD داخل تمام اسلات های microSD جا میشوند، اما این به این معنا نیست که لزوما تمام آنها کار هم میکنند. سه فرمت مختلف و استاندارد های متفاوت برای کارت ها وجود دارد که سازگاری آنها را تعیین میکند.

این سه فرمت که احتمالا از قبل با آنها آشنا هستید :  SDXC, SDHC, SD هستند، و یا  (micro SDXC, micro SDHC, micro SD) البته اندازه میکرو و معمولی از ویژگی های یکسانی پیروی میکنند. با وجودی که هر یک از این فرمت ها از مشخصه SD تبعیت میکنند، اما به شیوه یکسان کار نمیکنند. در نتیجه، فرمت های جدید با فرمت های قدیمیتر سازگار نیستند و شما نمیتوانید کارت های جدیدتر را در سخت ‌افزارهایی که تنها از فرمت های قدیمیتر پشتیبانی میکنند، استفاده کنید.

 

تفاوت های بین این سه فرمت قابل توجه هستند:

· micro SD : ظرفیتی تا حداکثر ۲ گیگابایت دارد و میتوان از آن در هر اسلات microSD استفاده کرد.

· micro SDHC : ظرفیتی بین ۲ تا ۳۲ گیگابایت دارد و میتوان از آن در سخت افزاری که از SDHC  یا SDXC پشتیبانی میکند استفاده کرد.

· micro SDXC : ظرفیتی بین ۳۲ گیگابایت تا ۲ ترابایت (اگر چه در زمان انتشار این مقاله، ظرفیت ۵۱۲ گیگابایت بزرگترین میزان موجود است) دارد و تنها میتوان از آن در دستگاههایی که از SDXC پشتیبانی میکنند استفاده کرد.

علاوه بر این، برای بررسی سازگاری کارت با سخت افزار مورد نظر، شما باید به جزئیات دیگری نیز توجه داشته باشید.

 

ظرفیت فیزیکی

اول از همه این که، سخت افزاری که از اسلات microSDXC پشتیبانی میکند به طور خودکار تمام ظرفیت های کارت های این فرمت را پشتیبانی نمیکند. برای مثال، تلفن HTC M9 One   به طور رسمی از کارت هایی تا حداکثر ۱۲۸ گیگابایت پشتیبانی میکند و نمیتواند با ظرفیت های بیشتر کار کند.

و اگر چنانچه قصد داشته باشید از کارت microSD خود در کامپیوتر شخصی (برای مثال نقل و انتقال فایلها) استفاده کنید، باید مطمئن شوید که کامپیوتر شخصی شما از سیستم فایلی که کارت با آن فرمت شده است پشتیبانی میکند. کارتهای microSDXC به طور پیش فرض از سیستم exFAT استفاده میکنند. سیستم عامل ویندوز بیش از یک دهه است که از این فرمت پشتیبانی میکند. اما تنها نسخههای ۱۰٫۶٫۵ (Snow Leopard) و بالاتر OS X میتوانند آن را شناسایی کنند.

 

Ultra High Speed (UHS)

فرمتهای SDHC و SDXC میتوانند از رابط گذرگاه فوق سریع یا UHS ( مدارات پر سرعتی که امکان تبادل داده با نرخ سریعتر را فراهم میکنند) پشتیبانی کنند. دو نسخه از این گذرگاه فوق سریع وجود دارد: UHS-I با سرعت حداکثر ۱۰۴ مگابایت در ثانیه و UHS-II با سرعت حداکثر ۳۱۲ مگابایت در ثانیه.

به منظور بهرمندی از حداکثر توان عملیاتی UHS نیاز است که سخت افزار شما نیز از آن پشتیبانی کند.کارت های حافظه UHS در اسلاتهای قدیمیتر نیز کار میکنند اما سرعت انتقال اطلاعات آنها به ۲۵ مگابایت در ثانیه کاهش میابد.

 

 

۲- انتخاب سرعت اشتباه

شناسایی سرعت یک کارت microSD نیز به همان پیچیدگی فرمت و سازگاری آن است. چهار روش برای نمایش سرعت یک کارت وجود دارد، و برای سازندگان غیر معمول نیست که از همه آنها استفاده کنند.

 

کلاس سرعت

کلاس سرعت حداقل سرعت نوشتن یک کارت حافظه را به مگابایت در ثانیه نمایش میدهد. چهار کلاس سرعت مختلف به ترتیب زیر وجود دارد:

· Class 2: حداقل ۲ مگابایت در ثانیه

·  Class 4: حداقل ۴ مگابایت در ثانیه

·  Class 6: حداقل ۶ مگابایت در ثانیه

· Class 10 : حداقل ۱۰ مگابایت در ثانیه

نمایش سطح پایه عملکرد به شما کمک میکند تا تشخیص دهید که آیا یک کارت برای انجام یک وظیفه خاص مناسب است یا خیر، اما از آنجا که این اطلاعات اشارهای به حداکثر سرعت نمیکند، از لحاظ فنی این امکان وجود دارد که یک کارت Class 2 سریعتر از یک کارت Class  6باشد. با وجود سرعت گذرگاه ۲۵ مگابایت در ثانیهای کارت های Class 10، این کارتها باید به طور محسوسی در مقایسه با سرعت 5 و 12 مگابایت در ثانیه کارتهای Class 2 تا Class 6 سریعتر باشند.

 

کلاس سرعت UHS

کلاس سرعت UHS حداقل سرعت نوشتن کارت های microSD که از سرعت گذرگاه UHS-I و UHS-II پشتیبانی میکنند را نمایش میدهد. ما این مشخصات را به این دلیل در دسته بندی جداگانه قرار دادیم زیرا بعضی از تولیدکنندگان هر دو کلاس را روی کارتهای خود چاپ میکنند. این دو کلاس سرعت UHS عبارتند از:

 U1: حداقل ۱۰ مگابایت در ثانیه
 U3: حداقل ۳۰ مگابایت در ثانیه

حداکثر سرعت ثبت شده

با وجودی که میتوان این فرضیه را در نظر داشت که هر چه کلاس سرعت بالاتر باشد عملکرد کلی نیز سریعتر خواهد بود، بعضی از تولیدکنندگان یک حداکثر سرعت را نیز برای محصولات خود مشخص میکنند. این سرعتها به صورت مگابایت در ثانیه نمایش داده میشوند و به شما این امکان را میدهند تا سریعترین کارت ها را انتخاب کنید. این سرعتها بر مبنای آزمایش ‌های سازنده مشخص میشوند، بنابراین ممکن است دستیابی به این اعداد اعلام شده در بهترین شرایط ممکن آزمایشگاهی مقدور باشد نه در عملکردهای شرایط واقعی.

 

 

 

در عمل عوامل خارجی دیگری نیز وجود دارند که روی سرعت خواندن و نوشتن تاثیر میگذارند. برای نمونه، اگر شما در حال کپی کردن فایل روی کامپیوتر شخصی خود باشید، مشخصات کامپیوتر و حتی کابل USB که شما از آن استفاده میکنید هم در این جریان تاثیر گذار هستند.

 

سرعت نسبی

روش دیگری که تولیدکنندگان سرعت کارت هایشان را با آن نمایش میدهند به روزهای قدیمی رایت سیدی باز میگردد. نرخ انتقال اصلی داده برای سیدیها ۱۵۰ کیلوبایت در ثانیه بود. بعد از توسعه درایوها، آنها در تبلیغات خودشان از عبارتی مثل 2x, 4x, 16x و نظایر آن برای نشان دادن اینکه چند برابر سریعتر از مقدار ۱۵۰ کیلوبایت در ثانیه بودند استفاده میکردند.

کارتهای microSD نیز اغلب از برچسبهایی به همین شکل استفاده میکنند. وقتی کارتی به عنوان 100x معرفی میشود به معنای 150 100x کیلوبایت در ثانیه یا به عبارتی ۱۵ مگابایت در ثانیه است. البته باز هم نباید فراموش کرد که رسیدن به چنین سرعتی تحت شرایط ایده ال آزمایشگاهی سنجیده شده است

 

۳- انتخاب کارتهای نامناسب برای انجام وظایفی مشخص

وقتی یک کارت microSD خریداری میکنید، لازم است نمونهای را انتخاب کنید که با نوع استفاده شما سازگار باشد. این به این معنا است که انتخاب کارتی که به اندازه کافی پرظرفیت و سریع باشد، لزوما پرظرفیتترین و سریعترین کارت موجود نیست. کارتهای پرظرفیت UHS-II U3 هنوز قیمتهای بسیار بالایی دارند و شما همیشه هم متوجه مزایای آن نخواهید شد. اگر از کارت microSD برای افزایش فضای ذخیره سازی تلفن هوشمند خود استفاده میکنید، قابل قبول است که پرظرفیتترین کارت موجودی که میتوانید را انتخاب کنید. در همین حال، با توجه به اینکه شما قرار نیست دائما فایلهای حجیم را مبادله کنید، سرعت نباید اولویت اصلی شما باشد. استثنایی که ممکن است در این بین وجود داشته باشد زمانی است که شما از یک تلفن پیشرفته که میتواند ویدیوهای 4K را تولید کند استفاده میکنید، تحت چنین شرایطی هر دو مشخصه ظرفیت و سرعت بالا از اهمیت برخوردار است.

 

 

پاناسونیک برای فیلمبرداری 4K یک کارت UHS Speed Class 3 (U3) را توصیه میکند. برای ویدیوهای full HD نیز Class 10 یا Class 6 توصیه شده است. اگر سرعت نوشتن کارت شما بیش از اندازه کند باشد، باعث جا انداختن فریمها و در نتیجه تولید یک ویدیوی پرش دار میشود. برای عکاسی، بعضی از کاربران ترجیح میدهند به جای یک کارت پرظرفیت از چند کارت کم ظرفیتتر استفاده کنند تا با این کار خطر از بین رفتن تمامی عکسهایشان را در صورت آسیب دیدن یک کارت به حداقل برسانند.

 اگر شما از فرمت RAW برای عکاسی استفاده میکنید که معمولا باعث تولید فایلهایی با حجم ۲۰ مگابایت یا بیشتر میشود، بهتر است از مزایای سرعت U1 یا U3 بهرهمند شوید. (البته آنها حداقل به فرمت SDHC نیاز دارند)

 

 

 

این نکته را نیز باید در نظر داشته باشید که در یک مبدل SD تفاوتی بین یک کارت SD بزرگ و یک کارت microSD وجود ندارد. اگر دوربین شما تنها اسلات SD را پشتیبانی میکند، شما همچنان میتوانید از یک کارت microSD در آن استفاده کنید.

 

۴- خرید کارتهای تقلبی

هر چند به وضوح روشن است که نباید سراغ کارتهای تقلبی رفت، اما متاسفانه هنگام خرید به راحتی ممکن است گرفتار آنها شوید. اگر شما در یک فروشگاه ناشناس به کارتهای حافظه مارک دار ارزان قیمت برخورد کردید، حتما این خطر وجود دارد که ممکن است پیشنهادی که به شما داده میشود تقلبی باشد. چند سال پیش یکی از مهندسان شرکت سندیسک اعلام کرد که یک سوم کارت های موجود در بازار که نشان سندیسک دارند تقلبی هستند. بعید است که این میزان از آن زمان کاهش پیدا کرده باشد.

معمولا ظرفیت کارتهای تقلبی از آنچه روی آنها چاپ شده به مراتب کمتر است و شما تا زمانی که کل کارت را پر نکرده باشید متوجه این موضوع نخواهید شد. برای بررسی اصل بودن کارتهایی که قبلا خریداری کردهاید میتوانید از نرم افزار H2testw برای ویندوز، یا F3 برای مک و لینوکس استفاده کنید.

 

۵- برندهای ناشناس را فراموش کنید

همه ما کارتهای حافظه فلشی داشتهایم که یکباره و بدون دلیل مشخصی از کار افتادهاند. کارتهای microSD هم روزی خراب میشوند و وقتی این اتفاق افتاد، آنها تمام دادههای شما را هم با خود خواهند برد. به همین علت خرید کارت از برندهای بزرگ و معروف همیشه عاقلانهتر از خرید کارتهای ارزان بی نام و نشان است. شما با خرید کارتهایی که در برابر شوک، آب و حتی اشعه اکس فرودگاه محافظت شدهاند، میتوانید انتظار عملکردی بهتر، سطح بالاتری از قابلیت اطمینان، و همچنین استحکام بیشتری از آنها داشته باشید.

 

 همچنین بهتر است از برندهایی استفاده کنید که به شما پیشنهاد ضمانت مادام العمر (تعویض کارت با یک کارت جدید در صورت خرابی) و یا دسترسی به نرم افزار image recoveryبرای بازیابی اطلاعات از کارتهای خراب یا آسیب دیده را میدهند. برای نمونه تولیدکنندگانی مثل Lexar و SanDisk این خدمات را به استاندارد کار خود تبدیل کردهاند.

 

کارت MicroSD ایدهال شما کدام است؟

عوامل متعددی در انتخاب یک کارت ایده ال وجود دارد که باید آنها را مد نظر قرار داد، اما بعد از اینکه شما با مفاهیمی مثل سرعت، فضا و اصطلاحات فنی دیگر آشنا شدید، انتخاب یک نمونه مناسب از بین انواع و اقسام این کارت ها بسیار راحتتر خواهد شد. به عنوان یک قانون کلی، همیشه بهتر است کارت های خاص را برای انجام وظایف خاص خریداری کنید. با این کار شما این تضمین را خواهید داشت که بهترین ترکیب از سرعت و ظرفیت را برای سخت افزار خود انتخاب کرده و در حالت کلی به بهترین عملکرد خواهید رسید.